miércoles, 6 de junio de 2012




Hace unos meses en mi primera entrada de blogg recuerdo haber escrito algo parecido a: " que pesados con esto de la triathlon, que pasa no se puede vivir sin hacer una?, pues yo no quiero hacer triatlon), pues toma!!! con un canto en los dientes, jajajajajajajaj
Resulta que tras meses de entrenamiento la idea fue tomando forma, de repente no sabes porque y se te acerca el entrenador de los masters del Mediterrani (Angel)y me ofrece entrenar con el natación, que lo pruebe me puede ir bien y así hago, sin darme cuenta mejoro algo en técnica y empiezo ha hacer entrenamientos que jamas pensé que haría, nadar 10.000 metros en una semana para mi era impensable, vamos de locos, como el running lo llevo bastante bien, pese a mi lesión y la bici....pues bien gracias a mi jefe la cojo cada día. Pues porqué no...vamos ha hacer una triatlon.

La verdad es que no tenía claro en cual debutar...además ahora con un aliciente extra, porqué me apetecía mucho que Toni debutara conmigo, por hacer algo por primera vez los dos juntos. Recuerdo que estábamos haciendo un aperitivo después de la cursa del corte ingles y Joako me hablo de la tri de blanes, pero las inscripciones estaban cerradas, pero en cambio para una que se hacía en castelldefels si estaban abiertas además era en el canal olimpic, jajaja sin olas.
Tras pasar una semana de miedos, tensión e inseguridades llega el gran día!!!!! y plofffff llueve a cantaros i la suspenden, jajajaja para eso he sufrido tanto???? rápidamente Joako se pone en marcha y busca otra, Mataró quince días más tarde, pero hay un problema no hay plazas para no federados y Toni no está federado. No pasa nada!!! tiramos de contactos y yo con cara de niña buena y Joako con su persuasión llamamos a Victor (frijolito) para que se inscriba el en Mataro y le pase el dorsal a Toni y así lo hacemos, porque Victor que es majiiiiiiiisimo y al que aprecio muchisimo, no tiene ningún inconveniente en hacerlo.

Quedan de nuevo quince días para debutar, otra cuenta atrás, pero esta vez relajada y tranquila, no me da miedo nada mis amigos Dragones me han convencido de que no pasa nada y que lo vamos hacer estupendamente, jejejejeej si ya...pero hay que salir del agua.

El domingo por la mañana nos presentamos en Mataro y no se puede pedir mas, corremos la Tri; Joako, Edu, Jorrdi; Roger, Inma, Katia,Xaxa, Martí, y Toni. Pero lo mejor de todo son los compañeros que han venido de soporters, Borja, Victor, Isa, Jordi, Julia y su pantxeta. Es como un sueño!!!!

Abrazos, animos...nervios! entramos en Boxes lo colocamos todo, neopreno puesto, gorro chupeton en las gafas y al agua!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! que son pocas y cobardes, jajajajaja los 750 metros de natación se me hacen cortos, se que he empezado nadando mal por los nervios pero de repente es como si la voz de Angel me hubiera dicho; Lídia estira el brazo, reacciono al segundo y me digo tía deja de hacer el idiota y empieza a nadar bien, me oriento estupendamente le doy un par de leches a la que llevo al lado por pesada que no para de darme y no me doy cuenta que ya estoy en la arena!! (16 min) no puede ser!!!!!!!!!!!!!! he salido de las primeras jajajaja siiiii nada mas salir me encuentro con Victor que me da animos chocamos mano y corriendo a por la bici, Joako me saque el neopreno como me enseñaste, que rapido!! jajajaj Zapas de bici puestas, con calcetines Pau (cuando sea mayor ire a pelo) a pedalearrrrrrrrr y ha darlo todo estoy frenética me marco unos ritmos impresionantes, adelanto a alguna chica pero enseguida me empiezan a adelantar los chicos pro, madre mía esos si que corren. Es un circuito con una leve subida pero es muy facilon, vamos que los 20 kilómetros los hago en 38 min el mismo tiempo que invierte la primera clasificada. La sangre me hierve es una sensación unica los gritos de Julia, los ánimos de Isa en los boxes, pelos de punta. LLego a la transición de running, no recuerdo ni como me puse las bambas pero me doy cuenta de que llevo la visera y las gafas de sol por lo que debo haberlo hecho bien, jajaja esta ya esta cinco kilómetros y listo, a un ritmo comodo, no puedo forzar por mi lesión y no vamos ha estropear seis meses por bajar tres minutos, paciencia y buenos alimentos, en la primera vuelta del running me adelanta Joako, madre mia que fuerte está, y cuando empiezo la segunda Katia justo empieza la primera y me engancho a ella para que me marque el ritmo un ratito, nos cruzamos con Xaxa, con Toni vaya como corre también y yo ya enfilo a meta. No puedo describir las sensaciones que tenia en esos ultimmos doscientos metros, me saltaban lagrimas de alegria, pelos de punta y de repente un Lídia apreta que te siguen dos de Borja, joder!! a correr!!!! jajajajajaj que se me va el santo al cielo, 23 minutos de carrera a pie. Paso por arco de meta, 1 hora 18 minutos 10 segundos. Soy feliz ya soy triatleta!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! triste porque no estan mis hijos para entrar conmigo, quiza la próxima vez.
Unos metros por delante veo a Joako, gracias por habernos animado ha hacer Mataro, me encuentro con Victor, gracias por haber venido a mi debut me ha encantado tenerte allí. Julia, Isa, Jordi gracias por esos animos en las trancisiones y en la carrera.

Van llegando el resto de mis compañeros y mi Toni, aixx cariño en la que te he metido, ajajajajajaja pero ya esta!! somos triatletas ole ole ole!!!

Sueño realizado!!! ahora a por otro!!

Lídia



9 comentarios:

  1. Que grande mi niña!!! jejeje, me emociono solo de saber que has disfrutado tanto, que ahora estaras enganchada una buena temporada, y veras las cosass mejor y de color de rosa por el simple hecho de pensar soy triathleta y puedo con lo que me proponga.... si Lidia eres triathleta, un abrazo enorme ... nos vemos en la proxima!!!

    ResponderEliminar
  2. Yuju!!! Esa es la Lidia que conocemos!! nada te detendrá companya!! a seguir dándole duro a esto que apenas empieza! un abrazo enorme!!

    ResponderEliminar
  3. No hi ha res que no t'hagi dit ja...moltes felicitats, carinyu!!! T'estimo una passada! Recorda el dia q va començar tot aixo, quan ens vam coneixer...potser aquell dia ja volies ser triatleta tot i no saber que cullons era la garmin on jo anava a correr!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. jajajaja que es eso de la garmin??? jajajajaja i les vegades que et vaig molestar a l'aigua, t'enrecordes. jajajajajaj

      Eliminar
  4. Lidia moltisimes felicitats. Ara que ja ho has tastat, ja no podras deixar-ho. Es una droga bona, que et pendras acompanyada de tota la gent dels Dragons, orgullosos de tenir una crack entre nosaltres com tu.
    Felicitats tambe pel teu "mascle" jejeje

    ResponderEliminar
  5. Li, una crónica xulissima!!
    M 'agrada haver estat present com tú i el Toni us convertíau en triatletes. No es podía fer millor!!
    Benvinguts ali TRI, on les sensacions son mésa tocar.
    La família Dragons, puja del nivell amb vosaltres dos.
    Per cert no em cansaré de repetir-ho, MOLTES FELICITATS!!

    ResponderEliminar
  6. Carinyo, moltes felicitats, però només vull dir-te que sempre aconseguiràs el que et proposis, perquè ets forta i lluitadora i jo sabia que una triatló no podria amb tu.

    Felicitats T'estimo molt

    ResponderEliminar
  7. Amb els dragons realitzar somnis esportius es molt més facil, sempre esteu al 100% animan i recolçan. Gracies a tots i aviat més i millor!!!!!

    ResponderEliminar